تعداد فزایندهای از پژوهشهای علمی تمرکز را از سن تقویمی به سن زیستی معطوف کردهاند؛ جایی که حدود ۳۰ تریلیون سلول، بافت و اندام بدن شما، هرکدام «ساعت» مخصوص به خود را دارند که میتوانند با سرعتهای متفاوتی حرکت کنند.
بر اساس یک مطالعه پیشگام و داوریشده که هفته گذشته در [مجله] «نیچر مدیسین»(Nature Medicine) منتشر شد، پژوهشگران دانشگاه استنفورد دریافتند اندامی که به طور قابلتوجهی «مسنتر» از سن واقعی فرد باشد، برای ابتلا به بیماری بیشتر در معرض خطر قرار دارد.
پژوهشگران این جدول زمانی پنهان را با تحلیل هزاران پروتئین جاری در خون ما ردیابی کردند.
تونی ویســکوری، استاد مغزو اعصاب و علوم اعصاب در موسسه علوم اعصاب «وو تسای» دانشگاه استنفورد، در اظهاراتی گفت: «با این شاخص، میتوانیم سن کنونی یک اندام خاص را ارزیابی و احتمال ابتلای شما را به بیماری مرتبط با آن اندام در ۱۰ سال آینده پیشبینی کنیم.»
برای مثال، مغز را در نظر بگیرید: پژوهشگران دریافتند مغزی که مسنتر باشد، در مقایسه با مغزهایی که بهطور طبیعی پیر میشوند، خطر مرگ طی ۱۵ سال آینده حدود ۱۸۲ درصد افزایش مییابد.
در مقابل، کسانی که مغزشان از نظر زیستی جوانتر از سن تقویمی آنها است، گمان میرود که عمر طولانیتری داشته باشند.
نویسندگان این مقاله نتیجه گرفتند که داشتن مغزی مسنتر خطر ابتلا به زوال عقل را سه برابر افزایش میدهد، در حالی که افرادی با مغزهای جوان تنها یکچهارم از خطر معمول را دارند.
تونی ویســکوری گفت: «مغز دروازهبان طول عمر است. اگر مغز پیر داشته باشید، احتمال مرگ شما بیشتر است.»
سن زیستی بالاتر قلب با افزایش خطر فیبریلاسیون دهلیزی و نارسایی قلبی مرتبط بود، در حالی که پیری ریهها نشاندهنده افزایش احتمال ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) بود.
در شرایطی که سن تقویمی شما فقط بالا میرود، خبر خوب این است که سن زیستی میتواند کند، متوقف یا حتی معکوس شود.
بر اساس دادههای نشان فناوری سلامت «ووپ» (Whoop)، سنی زیستی کریستیانو رونالدو، ستاره فوتبال ۴۰ ساله، حدود کمتر از ۲۹ سال براورد شده است.
کیم کارداشیان ممکن است در تولد بعدیاش ۴۴ شمع فوت کند، اما بر اساس نتایج یک آزمایش ساعت زیستی اپیژنتیکی که سال گذشته در برنامه «کارداشیانها» انجام شد، سن زیستی او نزدیک به یک دهه کمتر گزارش شد.
در همین حال، برایان جانسون، ۴۷ ساله، متخصص فناوری ضدپیری و «زیستهکر»، مسیر عجیبش را در تلاشی برای بازگرداندن سن زیستیاش به سن یک نوجوان مستند کرده است.
برای تغییر سن اندامهای بدنتان نیازی نیست که در زمینه هک زیستی فعالیت داشته باشید. این سن میتواند بسته به عوامل مختلفی مانند ژنتیک، میزان تحرک، نوع تغذیه، عادات خواب و نحوه کنترل استرس تغییر کند.
بر اساس پژوهشهای دانشگاه استنفورد، ورزش منظم، تغذیه مناسب و پرهیز از عادات مضر مانند سیگار کشیدن، همگی به جوانتر ماندن اندامها و بهبود نتایج سلامت کمک میکنند.